met respect voor 'n verloren geliefde..
tien mei van het jaar tweeduizendvier,
realiteit, ik maak geheid onderscheid.
keerpunt in m'n leven die de knoop doorhakt,
alle motivatie van die dag was weggezakt,
ook al was 't een moment, liefde voor 't leven,
ik voel verdriet nog steeds ook al is 't voor heel even.
gevoelens, zonder bijbedoeling..
van alles gaat door me heen, laat me nu even alleen.
waarom moest dit nou gebeuren, waarom moest je zomaar gaan,
je liet ons allen achter, ben je ver van ons vandaan.
vraagtekens, spoken rond door mn hoofd,
door de pijn in m'n hart raak ik helemaal verdoofd.
je was bijzonder, maar toch 'n aparte meid.
zoals jou is er maar één, je hield me altijd op de been,
trendsetter, populaire meisje van de school,
met heel veel vrienden, je leek bijna een idool.
ik mis die tijd, je was 'n hele toffe meid,
nu ben je weg, dat is de harde waarheid.
twijfels of ik je los kan laten,
want ik zit nu met de vraag of ik iets ga maken,
van m'n leven, mn leven heeft 'n visie..
meid waak over mij, help me met m'n missie.
in moeilijkheden, weet ik dat jij zal komen,
want ik heb 't meegemaakt, je komt voor in m'n dromen.
't geeft me kracht, kracht om door te gaan,
om aan jou te blijven denken, sterk in m'n schoenen staan
woorden kunnen niet zeggen wat ik allemaal voel,
je weet hoe ik ben, dus je snapt wat ik bedoel.
ik sluit nu af met de volgende zin,
je was, bent en blijft m'n allerbeste vriendin.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)

Geen opmerkingen:
Een reactie posten